کار ذهن ما این است که مدام ما را برای آنچه که بعداً قرار است اتفاق بیفتد آماده کند، و آنچه انجام شده است را ارزیابی کند؛ با این حال این می تواند خسته کننده و توان فرسا باشد که او همیشه جایی است که شما آنجا نیستید. “تماس با لحظهٔ حال” همراه با “دوست داشتن خود” می تواند به ما کمک کند تا خودمان را از قلاب افکار مربوط به گذشته و آینده رها کنیم و در کاری که هم اکنون در حال انجام آن هستیم غرق شویم.