وقتی گالیله را برای استغفار به محاکمه کلیسا می‌بردند، تمامی پیروان و شاگردانش با دلهره و اضطراب در پشت درب‌های بسته مدت‌ها به انتظار صف کشیده بودند که استادشان علی رغم فشارهای طاقت فرسای کلیسا، سربلند و سرافراز به بیرون نهد و بگوید ” زمین می‌چرخد و ثابت نیست” اما دریغ که استادِ سرافکنده و پژمرده، رنجور از فشارهای زیاد، سر به زیر به آنچه که خود هرگز به آن ایمان نداشت اقرار کرد، و آرام و آهسته با خواندن استغفارنامه برای همه آنچه که بر خلاف عقیده‌ کلیسا تا امروز گفته بود ابراز پشیمانی کرد

آنچه برای پیروانش مانده بود یاس بود، و سرشکستگی از شاگردان یکی فریاد زد “بیچاره ملتی که قهرمانش را از دست بدهد” و برتولت برشت فیلسوف آلمانی از قول گالیله چه زیبا می‌گوید “بی‌چاره ملتی که به قهرمان نیاز داشته باشد ”