در قرن گذشته،سنگاپور دچار فلاکت و بدبختى بود، فقر، بیمارى، فساد و جرم و جنایت بیداد میکرد،
مناصب دولتى به کسانى که بالاترین قیمت ها را پیشنهاد میکردند فروخته میشد،
پلیس، دخترکان را براى روسپى گرى مى ربود و درآمد سارقان و خودفروشان را با آنان تقسیم میکرد
فرماندهان ارتش، زمین ها و برنج زارها را احتکار کرده بودند
قضات، احکام خود را میفروختند

همه میگفتند اصلاحات ناممکن است
اما من به معلمان روى آوردم
آنان در فلاکت بودند
به آن ها بالاترین حقوق ها را پرداختم و به ایشان گفتم
من موسسات دولتى را مى سازم و شما براى من انسان بسازید
و اینگونه بود که سنگاپور به کشورى متمدن و قدرتمند تبدیل شد

“لى کى وان یو”، بنیان گذار سنگاپور جدید