در اساطیر آریایی و دیانت زرتشتی، عناصر آسمانی “خورشید” و “ماه” علاوه بر دیگر ایزدان موکل، خود به صورت پرسونیفیکیشن دو ایزد والاتبار مورد ستایش هستند.

ماونگهه و هورشیاث همان اسامی باستانی سانسکریت هستند که امروزه در فارسی معیار به “ماه” و “خورشید” تغییر یافته اند.

از این دو ایزد در چند نقطه از اوستا یاد شده و بخش های مهمی همچون “ماه یشت” و “فروردین یشت” در ستایش آنان سروده هایی مجزا نقل کرده اند.