پروفسور حسابی

۲۲ سال درس دادم؛

۱ هیچگاه لیست حضور و غیاب نداشتم
(چون کلاس باید اینقدر جذاب باشد که بدون حضور و غیاب شاگردت به کلاس بیاید)

۲ هیچگاه سعی نکردم کلاسم را غمگین و افسرده نگه دارم
(چون کلاس، خانه دوم دانش آموز هست)

۳ هر دانش آموزی دیر آمد، سر کلاس راهش دادم
(چون میدانستم اگر ۱۰ دقیقه هم به کلاس بیاید؛ یعنی احساس مسئولیت نسبت به کارش)

۴ هیچگاه بیشتر از دو بار حرفم را تکرار نکردم
(چون اینقدر جذاب درس میدادم که هیچکس نگفت بار سوم تکرار کن)

۵ هیچگاه ۹۰ دقیقه درس ندادم
(چون میدانستم کشش دانش آموز متوسط و کم هوش و باهوش با هم فرق دارد)

۶ هیچگاه تکلیف پولی برای کسی مشخص نکردم
(چون میدانستم ممکن است بچه ای مستضعف باشد یا یتیم )

۷ هیچگاه دانش آموزی درب دفتر نفرستادم
(چون میدانستم درب دفتر ایستادن یعنی شکستن غرور)

۸ هیچگاه تنبیه تکی نکردم و گروهی تنبیه کردم
(چون میدانستم تنبیه گروهی جنبه سرگرمی هست ولی تنبیه تکی غرور را میشکند)

۹ همیشه هر دانش آموزی را آوردم پای تخته، بلد بود
(چون میدانستم که کجا گیر میکند نمیپرسیدم )