اشکال بزرگ بسیاری از والدین این است که از رشد و پیشرفت شخصیت خود غافل می شوند و می گویند “از ما که گذشت ولی سعی می کنیم بچه های خود را به جایی برسانیم”

این نگرش باعث می شود که آنها بچه ها را دستاویزی برای تحقق آرزوهای خویش نمایند و از توجه به علایق و استعدادهای آنها غافل شوند و به طور خودخواهانه ای افکار و عقاید و حتی روش های خود را به بچه ها دیکته کنند