مطالعات اخیر نشان داده است که گیاه کرفس خاصیت مغذی، دارویی، آنتی اکسیدانی و آنتی میکربی دارد، از اینرو این گیاه در درمان بیماری های کبدی، طحال، کلیه و دفع سنگ مثانه مفید بوده و مقوی غرایز جنسی، ضد انگل، ضد تشنج، ضد نفخ ، ادرار آور، مسکن و ضد قارچ است .

خوردن کرفس شما را از دردهای معده، فشار خون بالا، بوی بد دهان ، یبوست، ناراحتی های اعصاب، عفونت مجاری ادراری ، آرتروز ، روماتیسم نجات می دهد.

پیشینیان کشورمان در گذشته به کرفس، اسامی دیگری نسبت می دادند و این گیاه به کرسب یا کرفش معروف بود اما با گذشت زمان این اسامی تغییر یافته و این روزها همگی آن را با نام کرفس می شناسیم. کرفس انواع متفاوتی مثل ریشه ای، برگی، دمبرگی، آبی و کرفس مشک دارد.

کرفس گیاهی از خانواده ی چتریان است و در سراسر جهان می روید. کرفس سرشار از ویتامین B6، منیزیم، کلسیم و فسفر است. ویتامین های A و K، پتاسیم، منگنز و فیبر غذایی از دیگر مواد مفید موجود در کرفس هستند.

کرفس چربی اشباع شده وکلسترول بسیار پایینی دارد. این گیاه را می توان تا هفت هفته در دمای ۰ تا ۲ درجه ی سانتی گراد نگه داشت؛ گیاه در این شرایط خواص غذایی خود را حفظ می کند.

برگ کرفس حاوی مقدار قابل توجهی ویتامین A  (بتاکاروتن) است در حالی که ساقه کرفس منبع ویتامین هایB6,B2,B1 ویتامین C و همچنین پتاسیم، اسید فولیک ، کلسیم، منیزیوم، آهن، فسفر، سدیم و چند نوع از اسیدهای امینه ضروریست. هورمونهای گیاهی موجود در گیاه کرفس به همراه روغن های ضروری آن نه تنها طعم معطری به کرفس می دهند، بلکه در کنار بقیه املاح و ویتامین ها کرفس را به معجونی تبدیل می نمایند که در حقیقت می تواند داروی هردردی باشد.