تفاوت بین رک بودن و گستاخی چیست؟

افراد زیادی هستند که به بهانه رک بودن در مورد اموری که به آن‌ها ارتباطی پیدا نمی‌کند اظهار نظر می‌کنند و بعد با گفتن این جمله که من شخصی رو راست و رکی هستم خود را متقاعد می‌کنند که مرتکب گستاخی نشده‌اند، اما واقعا چه اتفاقی می‌افتد که افراد با استناد به رک گویی به خود اجازه می‌دهند که به دیگران توهین کنند؟ برای جلوگیری از این اتفاق، باید تفاوت بین رک بودن و بیشعوری را بدانیم و هر آنچه به ذهنمان می‌رسد را به زبان نیاوریم. اگر برای شما نیز جالب است تفاوت بین رک بودن و بیشعوری یا گستاخی را بدانید تا انتهای مطلب با ما همراه باشید.

تفاوت بین رک بودن و بی شعوری

تفاوت بین رک گویی و بی شعوری بسیار ساده است، اما برای درک باید کمی تامل کنیم. رک بودن معادل کلمه انگلیسی FRANK است و با عبارت ابراز نظر و اعتقادات شخصی یک فرد در مورد خودش معنی می‌شود. به بیان دیگر شخص در مورد مسائلی اظهار نظر می‌کند که به وی ارتباط داشته باشد، مثلا پوست من تیره است یا من غذای ماکارونی را دوست ندارم. وقاحت یا گستاخ بودن مقابل رک بودن است و در زبان انگلیسی برای بیان این مفهوم از کلمه RUDE استفاده می‌شود. گستاخ بودن به معنی ابراز نظر در مورد سایرین است که می‌تواند شامل اظهار نظر راجع به ظاهر، اخلاق، پوشش و … باشد، برای مثال من به دوستم بگویم تو چقدر چاق هستی یا چقدر پوستت ناصاف است. من، چون رک هستم اینطور صحبت کردم.

متاسفانه اکثر افراد این دو مفهوم را معکوس برداشت می‌کنند و اظهار نظر کردن بدون حد و مرز درباره دیگران را رک بودن می‌نامند. افراد مثلا رک گو با بعضی صحبت‌ها و رفتارهای خود باعث آزردگی خاطر و ناراحتی دیگران می‌شوند. فراموش نکنیم اظهار نظر در مورد عیب‌های ظاهری دیگران که فرد هیچ دخل و تصرفی در شکل گیری آن ندارد، مصداق کامل بی ادبی است نه رک بودن.

مرز بین رک بودن و گستاخی بسیار باریک است.

در ادامه بعضی از تفاوت‌های این دو صفت را شرح خواهیم داد.

۱. اظهار نظر بدون تعارف در مورد مسائل فردی نشانه رک بودن است

رک بودن یعنی تنها در مورد مسائلی اظهار نظر کنیم که به خودمان مربوط می‌باشد و تا زمانی که نظر ما پرسیده نشده است به اظهار نظر نپردازیم، برای مثال یک دوست مشکل مالی دارد و می‌خواهد مقداری پول از ما قرض بگیرد، اما ما می‌دانیم این فرد آدم بد حسابی است یا به پولمان نیاز داریم، در چنین شرایطی رک بودن به کمک ما می‌آید و می‌توانیم به دوست خود نه بگوییم.

۲. اظهار نظر در مورد دیگران گستاخی است

حتی در برخورد با دوستان صمیمی خود نیز نباید قبل از اینکه نظرمان را جویا شوند اظهار نظر کنیم. اگر ما یکی از دوستان‌مان را بعد از مدت‌ها به طور اتفاقی در خیابان دیدیم و به نظرمان آمد که چاق شده است نباید به او بگوییم چقدر چاق شده ای، اظهار نظر درمورد دیگران بدون آنکه نظر ما را بپرسند نشانه گستاخی است، نه رک بودن. گفتن این جملات تحقیر آمیز به مرور زمان باعث کمرنگ شدن روابط دوستانه ما می‌شوند.

۳. اظهار نظر مودبانه در مورد دیگران نشانه رک بودن است

ما تنها در مواردی مجاز به اظهار نظر کردن درباره دیگران هستیم که طرف مقابل نظر ما را بپرسد. در چنین شرایطی صادق بودن با پررو و گستاخ بودن تفاوت دارد. به یاد داشته باشید که رک گویی نباید به قیمت گستاخی کردن به دیگران تمام شود، برای مثال در صورتی‌که یک دوست درمورد لباس جدید خود نظر ما را جویا شد و لباس وی مطابق سلیقه ما نبود، صادقانه و بدون هیچ توهینی نظر خود را اعلام کنیم، اما حق نداریم سلیقه او را زیر سوال ببریم.

۴. عدم توجه به احساس دیگران در زمان اظهار نظر گستاخی است

افرادی که رک هستند ادب و شئونات را رعایت می‌کنند. این در حالی است که افراد گستاخ پایبند به ادب نیستند. همچنین افرادی که رک هستند حتما به عواقب و تاثیرات احتمالی صحبت‌های خود بر دیگران دقت می‌کنند. فردی که رک گو است، نظرات خود درباره مسائل مختلف را کاملاً واضح بیان می‌کند بدون آنکه تنش به وجود آورد یا به کسی بی ادبی کند.