ذهن درواقع نیروی شگفت‌انگیزی است که در «خویش» ساکن ذهن علت تمام افکار جدایِ از افکار چیزی به‌عنوان ذهن وجود ازاین‌رو، افکار ماهیت ذهن جدای از افکار هیچ ماهیت مستقلی به نام جهان وجود در خوابِ عمیق، فکری وجود ندارد و درنتیجه جهانی هم وجود از طرفی در وضعیت بیداری و رؤیا ازآنجایی‌که افکار وجود دارند، درنتیجه جهان نیز موجود درست به همان صورت که عنکبوتی تار را از خودش به بیرون می‌فرستد و دوباره آن را به درون خودش جمع میکند، به همین ترتیب، ذهن جهان را به بیرون برون‌فکنی کرده و دوباره آن را در خودش حل هنگامی‌که ذهن از «خویش» بیرون می‌آید، جهان ظاهر می‌شود؛ بنابراین زمانی که جهان واقعی به نظر برسد، خویش ظاهر نمی‌شود و زمانی که «خویش» بدرخشد، جهان ظاهر زمانی که فرد به‌طور مداوم ماهیت ذهن را مورد تفحص قرار دهد، ذهن از بین رفته و آنچه باقی می‌ماند آن «خویش حقیقی» ماهارشی است .