‍ به توصیف فولکلور شفاهی اساطیر مصر باستان تقابلی همه جانبه از “خیر” و “شر” بین اوسیریس، شاه خدای مردگان و برادرش ست، خدای آتش و صحرا وجود داشت این تقابل حتی به ظاهر و چهره این دو خدا نیز راه می یافت

در متون، اوسیریس را با چهره ای “سبز رنگ” و “دلنشین” تصور کرده اند و به آن اتیکت “آنگونه که در چشمان مصریان زیبا می نماید” زده اند او چشمانی پر فروغ دارد که در تاریکی جهان زیرین همچون دو ستاره می درخشد دهانی فراخ و دندانهایی سپید و ابروانی که همچون پیچ و خم رود نیل می نماید ریشی بلند و زرین بر زنخدان که آرایش آن برازنده شاهان است و تاج زیبا و پرشگون آتف را بر سر نهاده است

در مقابل ست چهره ای “سرخ فام” و “دهشتناک” دارد صورتی استخوانی با پوزه و گوشهایی همچون درازگوشان بارکش صحراهای مصر سفلی که از سوراخ های بینی اش هنگام تنفس شراره های آتش میجهد و شترهای صحرایی با دیدن هیبت او که بر شنها پدیدار می شود رم می کنند

️