‍ اساطیر تمدن مصر باستان روایت می کنند که “سال” در تقویم مصری در ابتدا سیصد و شصت روز بوده است

هنگامی که نوت مادرخدای آسمان و گب پدرخدای زمین با هم همبستر شدند، رع خدای خدایان که اجازه این کار را صادر ننموده بود خشمگین شد و نوت آبستن را نفرین نمود که او اجازه نخواهد داشت در هیچ یک از شبها و روزهای سال که ماه در آسمان باشد فرزندی به دنیا آورد

چون نوت حاملگی را تکمیل نمود دچار درد زایمان شد اما به خاطر نفرین رع ناتوان گشت و به ناچار به تحوت لک لک سر، خداوندگار بزرگ دانش و وزیر خدایان پناه برد

تحوت به حال نوت دل سوزانید و چاره ای اندیشید او با “ماه” بر سر پنج شب از جایگاهش در آسمان قمار نمود و چون در قمار پیروز شد، ماه به ناچار پنج شب اضافه در سال به وی تفویض نمود که جایگاه تحوت در آسمان بود و او حقی بر آن نداشت

نوت در همین پنج شب پنج فرزند خود را به ترتیب به دنیا آورد در شب اول اوسیریس، در شب دوم ایسیس، در شب سوم ست، در شب چهارم نفتیس و در شب پنجم خدایی ناشناس ( بعضا با نام هارماچیس از او یاد میشود) به ترتیب زاده شدند و اینگونه سال نیز از آن پس سیصد و شصت و پنج روز داشت

️